In De Zingende Afgrond vertelt Don Fabulist gedichten, prozaverzen, ballades en verhalen. Door al vertellend poëzie te brengen, worden verzen toegankelijk voor een breder publiek en zelfs voor de zoekende jeugd, die in de gekozen dichters ongetwijfeld een herkenning vindt. Bovendien versterkt poëzie de verbeeldingskracht, zodat de vertellingen meer overstijgend en universeler worden. De Zingende Afgrond is een poëtisch gebeuren dat zich ten volle als een vertelling laat beluisteren. Ook de gezongen middeleeuwse ballades komen in de voorstelling als een verteld verhaal over. Hiermee benadert Don Fabulist de laat-middeleeuwse vertellers; de troubadours die hun verhalende gedichten, hun ballades, al zingend ten berde brengen.
Reinaert De Vos staat in de voorstelling centraal. In de 11° eeuw voert Willem die Maedoc maecte te Gent “Reinaert De Vos” ten tonele. Daarna zal Reinaert De Vos uitgroeien tot een wereldvermaard figuur dat buiten goed en kwaad staat. In de 15° eeuw schrijft taalvernieuwer en vader van de moderne ballade, François Villon, zijn guitige schelmengedichten en daarin komen soms letterlijke fragmenten uit Willems Reinaert De Vos voor. Inderdaad, ook Villons levenswandel is van schavuitenstreken doordrongen. Toch getuigen zijn schrifturen van een groot medeleven met ’s mensen lotgevallen. In de 19° eeuw schrijft de dichter Charles Baudelaire zijn “Bloemen van het Kwaad” en zijn prozagedichten. In zijn snijdende ontledingen van het aards bestaan, lezen we eveneens dat diep menselijke. In de 20° eeuw geeft Antonin Artaud vorm aan zijn “Theater van de Wreedheid”. Met zijn ontwortelende verzen verpulvert hij het vertrouwen in de zichtbare werkelijkheid en laat hij de mysteries spreken.
De met De Zingende Afgrond in beeld gebrachte dichters vertonen een sterke samenhang; die van de door geen moraal te temmen, mysterieuze en ongebonden ziel. Omkaderd met de bezwerende lofzangen van Antonin Artaud stellen ze Reinaert De Vos op scherp; hij komt tevoorschijn als een bovenmenselijk wezen, een Wandelende Jood, die zich van de goedgelovigheid, zowel als van het geloof bedient, louter en alleen om als een vrije ziel buiten het aardse te blijven leven. Kortom, De Zingende Afgrond is een omzwerving in de twinkelende donkerte van Antonin Artaud, Charles Baudelaire en François Villon; een dwaaltocht door de fabuleuze wereld van oude ballades en van Meester Vos; een reis doorheen poëzie waarmee de verteller de verhalen voetje licht; een brug naar het hart van de vertellende dichtkunst. De mysteries fluisteren, de aarde zucht.
Leeftijd: vanaf 16 jaar. Duur voorstelling: 55 min.